Udało mi sie w końcu! przeczytać książkę autorki Michelle Frances pod tytułem “Ta dziewczyna”. Trwało to ponad 4 tygodnie ze względu na przeprowadzkę do nowego domu. Pakowanie, rozpakowywanie oraz ciągłe sprzątanie skutecznie przeszkadzało w lekturze.

Thriller psychologiczny, który na początku nie wciągnał mnie zbyt mocno, ot taka, książka do poczytania w wolnej chwili lub podczas urlopu. Z upływem kolejnych stron akcja nabierała tempa, aczkolwiek nie było finalnie wielkiego WOW, jakiego oczekiwałam. Bardziej zmyślni czytelnicy mogą przewidzieć wydarzenia.

Dwa rodzaje miłości – matczynej, pełnej niepokoju, czasem zaborczej oraz – damsko – męskiej, z konkretnym celem, napastliwej. Laura, producentka telewizyjna, zamożna kobieta i jej syn – Daniel, ukochany, jedyny. W jego życiu pojawia się TA DZIEWCZYNA, Cherry, z którą Laura chce się początkowo zaprzyjaźnić, aby nie stracić bliskich kontaktów z synem. Jednak wraz z upływem czasu odkrywa różne tajemnice Cherry. Jej zdaniem dziewczyna jedynie poluje na życie, które oni prowadzą, a jej “miłość” do Daniela jest krokiem do lepszej pozycji społecznej.

Przeczytajcie i oceńcie sami.

Mistrzostwo! to pierwsze słowo, jakie przychodzi mi na myśl po przeczytaniu ksiązki Wojciecha Chmielarza “Żmijowisko”. Lektura w ciągu trzech dni podczas urlopu, zwłaszcza, że zarówno akcja, jak i mój pobyt wypoczynkowy odbywał się w bardzo podobnych warunkach przyrody. Mimo urlopowego rozluźnienia, książka wymaga skupienia. Kolejne rozdziały porozrzucane są w czasie, a dodatkowo w każdym z nich mamy perspektywy wydarzeń okiem innego bohatera.

Grupa przyjaciół ze studiów co roku wyjeżdża na wakacje ze swoimi rodzinami. Trafiają do niewielkiej wsi Żmijowisko. Po jednej z ostatnich imprez okazało się, że zagineła córka jednej z par – piętnastoletnia Ada. Rozpłynęła się w powietrzu. W rocznicę zaginięcia do agroturystyki wraca ojciec dziewczyny, aby wznowić poszukiwania. W ostatnim roku został on znienawidzony przez całą Polskę ze względu na wydarzenia jakie miały miejsce po zaginięciu Ady….

Przedstawiona historia ukazuje tragedię rodzinną, która niszczy wszystko i wszystkich wokół. Rodziny, przyjaźnie, miłości, uczucia. Wzbudza strach, ból, smutek, a nawet przyczynia się do zdrady.

Zakończenie to kunszt literacki autora i nie spodziewałam się go w żadnym momencie czytania powieści. Wielkie brawo!

Jeszcze przed urlopem przeczytałam książkę Jakuba Szamałka „Czytanie z kości”. Szybka akcja, napięcie, ukazanie ludzkich słabości, namiętności czy pazerności. Jak dla mnie pozycja na urlop – czyta się sprawnie i z lekką ciekawością, co przyniosą kolejne kartki.

V w. p.n.e. Grek Leochares został poproszony o odkrycie, kto zamordował etruskiego króla. Śledztwo natrafia na wiele trudności i przeciwności, nie ma żadnych świadków lub zostają skutecznie uciszeni, pojawiają się ostrzeżenia, aby tego nie robił….

Londyn, 2015 rok, polska archeolożka przygotowuje się do konferencji naukowej, w której mówić będzie o grobie tajemniczego mężczyzny z Tarentu…. Wydarzenia, które dzieli dwa tysiące lat, a mimo to dotyczą tego samego bohatera…

Autor bardzo umiejętnie połączył fikcję z realną wiedzą historyczną, o czym pisze w Posłowiu. Całość na wysokim poziomie, lecz momentami wyobrażałam sobie poszczególne sceny jak z filmu – komedii – o „Asterixie i Obeliksie”. Sama nie wiem dlaczego tak mi się to kojarzyło, być może przez momentmi cięty język, jaki jest używany  w książce lub przez opisy akcji. Przekonajcie się sami.

Przez ostatnie tygodnie brakowało mi czasu na czytanie. Na początku lipca zwolniłam tempo i przeczytałam kryminał Olgi Rudnickiej “Lilith”. Nie znałam wcześniej tej autorki, postanowiłam zaryzykować.

Przenosimy się do małego miasteczka Lipniowa, które ma sławę polskiego Salem. Wszystko za sprawą krwawej historii z dziewiętnastego wieku, kiedy były popularne polowania na czarownice. Do starego domu sprowadza się architekt Piotr Sianecki wraz z żoną, która spodziewa się dziecka. Lidka nie czuje się do końca komfortowo w ogromnym dworze, w dodatku dręczą ją koszmary związane z historią tego miejsca i miasteczka. Lidia poznaje Edytę, która prowadzi księgarnię z książkami i pamiątkami związanymi z kultami pogańskimi. Kobiety zaprzyjaźniają się i wspólnie odkrywają różne tajemnice ludzi z Lipniowa.

Całość bardzo średnia, nawet jak na lekką, letnią książkę do poczytania. Z czasem można było domyślić się kolejnych wydarzeń. Wiele razy miałam wrażenie urwanego, bądź niedokończonego wątku, przeskakiwania w czasie, rozjeżdżania się akcji. Nie zniechęcam jednak, każdy może mieć inne odczucia. .

Ostatnią przeczytaną przeze mnie pozycją jest książka Zygmunta Miłoszewskiego “Jak zawsze”. Chciałam zobaczyć, jak autor sprawdzi się w nowym dla siebie gatunku literackim ironiczno – romantycznej komedii.

Jest to historia osiemdziesięcioletniego Ludwika i jego żony Grażyny, którzy chcą uczcić 50. rocznicę wspólnego seksu. Książka rozpoczyna sie relacją ich “zabiegów” dokonywanych rano, aby móc przygotować się do tego specjalnego dnia. Bardzo dokładny opis poszczególnych czynności oraz towarzyszących im myśli, sprawił, że można z łatwością wcielić się w przeżycia bohaterów 🙂

Następnego ranka trafiają z 2013 do 1963 roku, kiedy ów pierwszy stosunek miał miejsce. O tyle jest to “zabawna” historia, że wracając do lat 60. mają młode ciała, ale cały bagaż doświadczeń, wiedzy i przeżyć ze współczesnego okresu. Próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości, zlokalizować, gdzie są, gdzie pracują, jakie relacje ich łączą z innymi osobami. Okazuje się, że jest to zupełnie inna Polska, niż ta, którą znają. Zawarty został sojusz z Francją, u władzy jest Eugeniusz Kwiatkowski, nie ma Pałacu Kultury i Nauki. Oboje próbują dojść, o co właściwie chodzi, czy to sen? Czy też mają na nowo przeżyć swoje życie, podjąć inne decyzje, wykorzystać stracone szanse? Czy znów będzie “Jak Zawsze”?

Polecam do przeczytania, lecz mnie osobiście nie porwał wątek nowej historii dla Polski, ale za to wątek małżeński okazał się o wiele bardziej ciekawy.

Ostania przeczytana pozycja to “Czasami warto umrzeć” autorstwa Lee Child. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z książkami tego pisarza.

Głównym bohaterem jest były żandarm wojskowy Jack Reacher, który podczas swojej podróży trafia na bezdroża Nebraski. Na samym początku przedstawione jest CV Jacka, z którego możemy dowiedzieć się, z kim mamy do czynienia, z jakim superbohaterem.

Rolniczy region jest “pod kontrolą” rodziny Duncanów, którzy wyzyskują lokalne społeczeństwo podczas zwózu plonów oraz “wyciągają” konsekwencje z ich niedospyzycyjności. Prowadzą firmę transportową, ale wielu podejrzewa, że za prawdziwem źródłem ich zysków stoi inna działalność. Ludzie są zastraszani, boją się i nie próbują nawet zmieniać zasad jakie panują tu od lat. Reacher zupełnie przypadkiem postanawia wprowadzić porządki i uwolnić ludzi od władzy braci Duncanów oraz wyjaśnić sprawę zaginięcia ośmioletniej dziewczynki, co miało miejsce 25 lat wcześniej.

Czyta się szybko i lekko. Jest całością, nie jest powiązana z innymi z serii. Dobra książka akcji, dużo się dzieje, nie ma bardzo wnikliwych studiów postaci, natomiast szczegółowe opisy scen uruchamiają wyobraźnię. Zdecydowanie sięgnę po inną pozycję autora Lee Child.

Druga książka autorki Gillian Flynn mnie nie zachwyciła. “Ostre przedmioty” – ciekawy tytuł, ale jak dla mnie na tym się skończyło. Liczyłam na dość mocną fabułę, a całość jest napisana ciągiem, z momentami uzupełniajacymi historię i wspomnieniami z przeszłości. Nie do końca trafia również do mnie styl pisania pani Gillian, co nie znaczy, że innym osobom będzie odpowiadał.

Książka opowiada o młodej dziewczynie Camille Preaker, marzącej o zawrotnej karierze reporterki, jednak obecnie pracuje w niezbyt popularnej gazecie w Chicago pisząc mało wzniosłe artykuły. W jej rodzinnym mieście dochodzi do kolejnego morderstwa małej dziewczynki, inne, podobne popełniono kilka miesięcy wcześniej. Przełożony zlecił Camille wyjazd do Wind Gap w celu napisania cyklu artykułów na temat bieżących wydarzeń. Jest ona przerażona wizją wyjazdu do domu matki i spotkania się z demonami przeszłości – młodszą, nastoletnią siostrą, której nie widziała wiele lat, mamą, dla której była utrapieniem i która nie pogodziła się ze śmiercią drugiej córki, czy “miejscowymi”, z którymi wiązały się różne wspomnienia. Szukając świadków wydarzeń w związku z morderstwami dowiaduje się wielu faktów o sobie, swojej rodzinie i zwązanych z nią historii. Dodatkowo dziewczyna ma problem z psychiką (przez co trafiła na jakiś czas do klinki psychiatrycznej) – od wielu lat wycina na swoim ciele różne słowa, które dokładnie ukrywa pod ubraniami nawet w upalne dni.

Na uznanie zasługuje zakończenie, które pomimo wszystko mnie zaskoczyło i troszeczkę zastanowiło, że na świecie jest mnóstwo zła, które może nas dotknąć w przeróżnych formach.

Pożyczyłam od koleżanki książkę autorki Gillian Flynn. Sięgnęłam po tytuł, który został zekranizowany “Zaginiona dziewczyna”. Chyba się skuszę na oglądnięcie, choć nie spotkałam się jeszcze z dobrym filmem powstałym na podstawie książki.

Szczerze przyznając książka na początku mnie nie zachwyciła. Całość podzielona jest na dwa opisy, według niego i według niej. Do tego retrospekcja wydarzeń wymieszana ze wspomnieniami oraz bieżącą akcją. Bardzo musiałam się skupić, aby scalać całość, zwłaszcza czytając w mało sprzyjających warunkach.

Dodatkowo sposób myślenia postaci bardzo jest różny od mojego, aż miałam ochotę momentami powiedzieć, jacy beznadziejni są Ci bohaterowie i standardowe “co autor miał na myśli?” lub “ale ona jest naiwna”. Należy jednak dojść do finału historii, aby zrozumieć wcześniejsze strony książki.

Jest letni, upalny poranek, a Amy i Nick obchodzą piątą rocznicę ślubu. Nie zdążą jednak świętować tego dnia, ponieważ piękna, niezwykła Amy znika z ich domu. Standardowo wszystkie podejrzenia padają na jej męża, który swoim zachowaniem tylko utwierdza społeczeństwo oraz policję, że mógł być sprawcą zabójstwa. Wraz z pomocą siostry stara udowodnić swoją niewinność.

Książka po raz kolejny potwierdza mistrzowskie pióro Wojciecha Chmielarza. Wartka akcja, nieszablonowi bohaterzy, zawikłane wątki, nietypowe sytuacje.

Dalsze losy komisarza Jakuba Mortki. Próbuje on dojść do prawdy, wskazać winnych bieżących wydarzeń, które są konsekwencją zagadek z przeszłości. Ginie partnerka i córka słynnego gangstera. Zostały zastrzelone z policyjnej broni – podkomisarza Kochana, który zniknął, kontaktuje się jednak z Mortką z prośbą o pomoc. Równolegle aspirantka Suchocka analizuje nagranie z ukrytej kamery, które ukazuje zbiorowy gwałt na młodym mężczyźnie popełniony przez wpływowych polityków. Jak poprowadzi dochodzenie, aby nie zostało “zamiecione pod dywan” już na samym początku? Sucha i Mortka zaczynają ze sobą współpracować, ale nie mają wiedzy, że ich śledztwa są ze sobą ściśle powiązane. Policjant umiejętnie dobiera sobie współpracowników, nie daje się zwieść nieprzyjaciołom, do końca doprowadza sprawy, nie pozwala “zamydlić” sobie umysłu litościwymi opowiastkmi, choć może sprawiać zupełnie przeciwne wrażenie.

Zakończenie zaskakuje, nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji. Ostatnie kartki są potwierdzeniem kompetencji głównego bohatera – komisarza Mortki (de facto p. Wojciecha) jego umiejętności dedukcji, słuchania, kojarzenia faktów oraz wyciągania wniosków. Książka skłania do refleksji, że nie uciekniesz przed swoją przeszłością, będziesz zawsze w jej cieniu i nie wiesz, kiedy cię zaskoczy. Nigdy również nie można być pewnym, co z cienia naszego życia pojawi się w najmniej odpowiednim momencie. Fanów Wojciecha Chmielarza z pewnością nie trzeba zachęcać do lektury, natomiast niezdecydowanym gorąco polecam.

Z okazji urodzin otrzymałam od bliskiej mi osoby książkę Aimee Song “Pokaż swój styl”.

Od września 2017 roku postanowiłam prowadzić Instagram – Shoesbookandmore. Na początku nie potrafiłam się tam kompletenie poruszać, nie wiedziałam jak umieszczać czy edytować zdjęcia, na czym polega oznaczanie #. Z czasem idzie mi coraz lepiej (tak myślę), a poznanie tajników Instagrama z instrukcjami Aimee Song to czysta przyjemność.

Poradnik, bo tak chyba można go nazwać, w prosty i przejrzysty sposób prowadzi czytelnika przez wszystkie tajemnice Instagrama. Wyjaśnia egzotycznie brzmiące pojęcia, zawarte są nawet poszczególne etapy edycji np. zdjęć w telefonie. Całość opatrzona pięknymi zdjeciami.

Oczywiście nie wdrożylam jeszcze w życie wszystkich porad i sugestii, dopiero odkrywam, jakie mam funkcje robienia czy edycji zdjęć w telefonie, ale staram się z każdym instapostem wykorzystywać poszczególne triki od Aimee.

Praktyka czyni mistrza, więc mam nadzieję, że z czasem moje zdjęcia będą coraz lepsze i zdobędą coraz więcej serduszek.

Rok 2017 kończę szwedzkim kryminałem Camilii Läckberg. Kolejna jej książka z serii “Sagi Kryminalnej”.

Z gospodarstwa obok miasteczka  Fjällbacka ginie czteroletnia dziewczynka. Historia jest bardzo podobna do wydarzeń sprzed trzydziestu lat, kiedy z tego samego miejsca również zaginęła czterolatka, a jej ciało zostało znalezione w pobliskim jeziorku. Wówczas do zbrodni przyznały się dwie trzynastolatki, jednak po kilku dniach odwołały swoje zeznania. Ich losy się rozeszły z różnych przyczyn. Jedna po kilku latach wróciła do miasteczka i wiodła w nim spokojne życie. Druga natomiast została słynną aktorką Hollywood i wróciła po trzech dekadach do Fjällbacki, aby zagrać główną rolę w firmie o Ingrid Bergman.

W okolicy znajduje się ośrodek dla uchodźców z Syrii, więc część społeczeństwa automatycznie podejrzewa, że ktoś z nich jest winny zaginięcia małej Nei. Powoduje to dodatkowe zamieszanie, nowe obowiązki dla policji i utrudnianie śledztwa. Dochodzenie prowadzą policjanci z komisariatu w Tanumshede, między innymi znany nam z wcześniejszych książek, Patrik Hedström. Dopatrują się oni związku pomiedzy zaginięciami obu dziewczynek. Pomaga im jego żona Erika Falck, która aktualnie pracuje nad książką o tragedii sprzed trzydziestu lat. Czy odkryje nowe fakty i wszyscy poznają prawdę?

Jak zwykle bardzo dobry kryminał Camilii Läckberg. Szybkie zwroty akcji, poruszane różne problemy społeczne, ciekawi bohaterowie. Zgodnie z zapowiedzią na końcu ksiażki pojawi się kolejna część pt. “Klątwa czarownicy”. Z pewnością po nią sięgnę, ponieważ ciekawią mnie dalsze wydarzenia i losy potomków domniemanej czarownicy Elin Jonsdotter,

Wojciech Chmielarz – uwielbiam jego styl pisania, formę, treść. Szybka akcja, wiele wątków, zawikłane postaci, nie ma długich i nudnych opisów otoczenia, za to krótkie i konkretne. Wszystko czyta się z szybko i lekko.

Jakiś czas temu przeczytałam krymianły z komisarzem Mortką w roli głównej, następnie “Wampira”. “Zombie” to druga część cyklu, którego akcja rozgrywa się w Gliwicach. Głównym bohaterem jest detektyw Dawid Wolski, Nie jest nim z powołania, raczej z przypadku i braku innego pomysłu na życie. Druga z postaci to prokurator Adam Górnik, który wplątuje Wolskiego w swoje prywatne wyjaśnienie sprawy. Dotyczy ona śmierci ich wspólnego “kolegi” z podstawówki Korsarza, który zaginął w 1996 roku, i którego zaginięcie nie zostało wyjaśnione po dzisiejszy dzień (w książce momentami wracamy do 1996 roku i powoli poznajemy prawdziwą wersję wydarzeń). Adam Górnik pewnego dnia otrzymuje wezwanie do miejsca, w którym dwadzieścia lat wcześniej ukrył zwłoki zabitego Korsarza. Obawia się, że w końcu odkryto prawdę, jednak ku jego przerażeniu zostają tam odkryte zwłoki 12-letniej dziewczynki. W celu wyjaśnienia sprawy Górnik zwraca się o pomoc do Wolskiego, co powoduje, że obaj pogrążają się jeszcze bardziej, również w życiu prywatnym.

Wydarzenia z punktu widzenia wielu postaci pozwalają dokładniej poznać emocje bohaterów oraz związanie z nimi wspomnienia. Poruszane problemy społeczne (patologia, choroby, przemoc), moralne (zdrada), moc układów zawsze powodują u mnie chwile refleksji nad własnym życiem i losem oraz uświadamiają bolesną prawdę, że niestety takie jest życie i te problemy dotykają ludzi każdego dnia. Ciekawa jestem Waszych przemyśleń po lekturze książki “Zombie”.

Ponownie sięgnęłam po książkę tej brytyjskiej autorki, aby na jakiś czas oderwać się od kryminałów. Pięknie napisana powieść, która przenosi nas na początki XIX w. w świat głośnych, dusznych i kolorowych Indii oraz ponurej i ciemnej Wielkiej Brytanii. Ten okres przeplatany jest wydarzeniami z czasów współczesnych.

Główną bohaterką jest Anahita Chavan, hinduska, która w dniu swoich setnych urodzin przekazuje swojemu prawnukowi Ari Malikowi manuskrypt, w którym opisała swoją historię życia. Wybierając “dziedzica”, któremu przekaże dokument, kierowała się intuicją, która wiele razy podczas okazała się pomocna i podpowiadała, jakiego wyboru powinna dokonać. Nie chciała tajemnic rodziny zabierać do grobu. Jej życzeniem było, aby Ari odkrył prawdę i udowodnił, że Anahita nie myliła się co do śmierci swojego pierworodnego syna. Dziecko nie miało trzech lat, kiedy rzekomo umarło, a jej został przedstawiony akt zgonu. Nigdy jednak w to nie uwierzyła, ponieważ przeczucia i intuicja mówiły co innego.

Ari Malik schował manuskrypt do szuflady na wiele lat. Przez ten czas w całości oddał się pracy i karierze. Dopiero po latach, kiedy jego życie się skomplikowało, zapragnął się oderwać od własnych problemów i sięgnał po zapiski prababki. Postanowił udać się w podróż do Wielkiej Brytanii. Podążając śladami Anahity trafia do posiadłości Astbury w angielskiem hrabstwie Devon. Tam odbywają się zdjęcia do filmu, z amerykańską gwiazdą filmową Rebeccą Bradley, który ma przedstawiać życie rezydencji z 1920 roku. W posiadłości przebywa też jej właściciel – lord Anthony Astbury, który niechętnie chce wracać i opowiadać o historii rodziny. Sekrety rodu połączą losy tych ludzi i …. zachęcam do przeczytania, aby przekonać się, co było dalej.

Pomimo, iż czytałam w języku angielskim, doskonały opis powieści przedstawia Wydawnictwo Albators:

“„Róża północy”, to książka o skomplikowanej współzależności ludzkich losów, potędze przekazywanego z pokolenia na pokolenie niezwykłego daru intuicji i jasnowidzenia, bogatych indyjskich dziedziczkach, wytwornych angielskich lordach i ogromnej sile miłości.”

Naprawdę szczerze polecam!

Tym razem trochę złamię schemat i podzielę się wrażeniami nie po przeczytaniu książki, ale po oglądnięciu serialu Luther. Jest to serial z 2010 roku, kiedy zostały wyemitowane pierwsze odcinki, a ostatnie w 2015 roku. Brytyjski serial kryminalny, psychologiczny, wyemitowany w BBC, którego głównym bohaterem jest detektyw John Luther. Wybitny śledczy, wręcz geniusz, który ma do czynienia z najgorszymi przypadkami kryminalnymi, a którego dręczą własne problemy i demony. Jego porywczość i sposoby działania nie podobają się wszystkim współpracownikom, co przyciąga do niego kolejne kłopoty. Doskonała gra aktorska Idrisa Elby.

Bardzo mnie ujął serial pod kątem jego nagrania, mogę napisać wykonania. Nasze seriale są sztuczne, wykreowane, przygotowane pod każdym calem, cukierkowe. W serialu Luther aktorzy nie są najpiękniejsi, bliskie ujęcia na twarze ukazują ich prawdziwe twarze, bez tony makijażu. Miejscem pracy policji i popełnionych zbrodni jest Londyn. Jednak nie ten Londyn, który znamy z miejsc turystycznych, lecz prawdziwy, w bocznych ulicach czy opuszczonych budynkach. Zszokowała mnie ilość pustostanów, w jakich dzieje się akcja, lecz uświadomienie sobie, ze tak może być w rzeczywistości, że nie wiemy, co kryje się w takich miejscach, jaka jest ich historia, co z nimi będzie w przyszłości, jest trochę przerażająca. Posterunek policji, z odrapanymi ścianami, tonami akt i papierów, nie najnowocześniejszy sprzęt, wszechobecna szarość. Mieszkania, czy domy, nie są przygotowane i wymuskane jak w naszych serialach, lecz rzeczywiste, z odchodzącą farbą czy tapetą, starymi oknami, meblami po przejściach. Po prostu prawdziwe, tak inne jak nasze wyobrażenia o pięknym i czystym Londynie.

Najbardziej jednak poruszyła mnie ilość przestępstw, jakie zostały popełnione, ich forma, miejsce, czas, sposób, motywy zbrodniarzy. Spodziewam się, że jest to mały procent, jaki ujrzał światło dzienne, ale przeraził mnie fakt, że nie znamy dnia ani godziny, kiedy może się coś stać. Nie wiemy, co dzieje się w głowach innych, czy osoba, która nas właśnie mija, nie zrobi zaraz czegoś szalonego, czy strasznego. Mnie ten serial skłonił do wielu refelksji, zachowania większej ostrożności i przemyślenia kilku spraw. Momentami jednak bałam się iść w nocy do łazienki 🙂

Szukając kolejnej książki do czytania, natknęłam się na “Przypadek” Grzegorza Miecugowa. Zdecydowanie mogę napisać: Polecam!!!

Bardzo dobra fabuła, świetne dialogi, prosta narracja, wszystko to sprawia, że niestety! szybko uciekają kolejne strony.

Książka opowiada o Marcinie Szusterze, mężczyźnie, który na początku powieści przeżywa wstrząs emocjonalny. To popycha go do działań, nie do końca przemyślanych, czasami irracjonalnych, których konsekwencje będą kierować go na coraz ciemniejszą drogę. Czy nie posunął się zbyt daleko? Sami się przekonajcie. Poznajemy otaczający go świat oczami biznesu, z czym się do tej pory nie spotkałam, czy policji. Bardzo ciekawe połączenie obyczaju i sensacji z dodatkiem thrillera.

Powróciłam do trochę “cieższych” opowieści i sięgnęłam po kryminał o intrygującym tytule “Ciało”. Akcja dzieje się w Wiedniu, gdzie na brzegu Dunaju młodzi ludzie zauważają w wodzie ludzką skórę.

Główną bohaterką jest Paulina Weber, historyczka sztuki, która prowadzi zajęcia na uniwersytecie w Wiedniu oraz bloga o okrucieństwie w sztuce. Na jej zajęcia przychodzą nieszablonowi studenci. W książce poznajemy kilku z nich, ich podejście do sztuki i życia. Były mąż Pauliny, policjant, Max Hass kojarzy podobną sprawę z Krakowa, gdzie przed 15 laty wyłowiono z Wisły skórę młodej dziewczyny i nigdy nie znaleziono sprawcy. Wiedeńska policja poprosiła o konsultację profilera z Polski, specjalistę od psychopatów – Henryka Macha. Paulina niespodziewanie otrzymuje emila ze zdjęciem ludzkiej nogi i cytatem z Baudelaire’a. Zostaje zaangażowana w śledztwo jako świadek, ale też istotne źródło informacji. Wkrótce otrzymuje kolejne wiadomości, przez co jej współpraca z Henrykiem Machem mocno sie zacieśnia. W międzyczasie Max Haas przenika do środowiska studentów…

Początkowo książka mnie nie wciągnęła, ale z czasem byłam ciekawa kolejnych wydarzeń. Makabryczne odkrycia i znaleziska, atmosfera strachu, wiele niedopowiedzeń i podejrzeń. Coś dla fanów kryminałów. Polecam.

Zafascynowana poprzednią opowieścią Kate Morton, tym razem sięgnęłam po inny tytuł – Zapomniany ogród. Książka idealna na zbliżającą się jesień, lecz mi towarzyszyła podczas urlopu.

Historia trzech pokoleń  kobiet. Akcja dzieje się Wielkiej Brytanii w latach 1900, potem w 1913 roku, w Brisbane w 1930 roku, a następnie Brisbane i Kornwalia rok 1975 i 2005. Do tego dochodzą wątki poboczne, naprawdę dużo się dzieje, ale styl pisania oraz przenikające się wydarzenia z każdą przeczytaną stroną zachęcają i wciągają coraz mocniej.

Książkę rozpoczyna przybycie statkiem samej, 4-letniej dziewczynki do Australii w 1913 roku, która zostaje przygarnięta przez bezdzietne małżeństwo. W dniu swoich 21 urodzin ojciec wyznaje Nell prawdę o jej pochodzeniu. Dopiero wiele lat później, w 1975 roku, wybiera się ona w podróż do Wielkiej Brytanii, aby dowiedzieć się prawdy o swoim pochodzeniu. Bardzo podobna sytuacja ma miejsce w 2005 roku, kiedy to wnuczka owej dziewczynki – Cassandra, po śmierci babci, wyrusza w podróż do Kornwalii. Ma ze sobą pamiętnik Nell. Dzięki niemu oraz innym zapisom i informacjom próbuje dowiedzieć prawdy się o losach babci i innych kobiet z nią związanych. Najważniejsza okazuje się chatka na klifie, którą Cassandra odziedziczyła po Nell, a która okazuje się być kluczem do rozwiązania wielu zagadek. Drugi element to tajemniczy ogród, który otacza chatkę, a który okala wysoki płot. Jednego z faktów pod koniec książki już domyśliłam się kilka stron wcześniej, lecz ostatnie wydarzenia i fakty, jakie udało się Cassandrze ustalić zaskakują. Pojawia się oczywiście wątek miłosny, ale są też przykre i smutne wątki.

Polecam tą satysfakcjonującą powieść, która wciąga w swój tajemniczy  świat.

Ostatnio trafiam na książki, których akcja dzieje się dwutorowo. Tym razem lata współczesne i druga część XIX wieku.

Fran wraca do domu do Londynu po kilku latach nieobecności, ponieważ dowiedziała sie o chorobie ojca. Przez ostatnie lata niewiele sie kontaktowali, ponieważ Fran podróżowała po świecie jako muzyk, ale też miała za złe ojcu, że tak niewiele informacji przekazał na temat jej matki. Nigdy nie widziała jej zdjęcia, nie znała jej historii życia i śmierci. Ojciec Fran jest właścicielem domu, warsztatu, który m.in. zajmuje się naprawą witraży oraz sklepu. Jest tam również zatrudniony Zack, pomocnik ojca, z którym początkowo dziewczyna nie złapała wspólnego języka.

Oba okresy łączy historia witrażu, który powstał w XIX wieku, następnie został zniszczony od wybuchu bomby, a którego resztki znalazł obecny proboszcz w pobliskiej parafii. Poprosił Fran i Zacka o jego odnowienie. Dziewczyna szukając informacji w dokumentach ojca, ponieważ ten skrupulatnie prowadził archiwum warsztatu, natknęła się na pamiętnik prowadzony w formie opowieści i listów kobiety – Laury, jakie pisała do swojej zmarłej siostry. W ten sposób Fran dowiaduje się wielu o wielu wydarzeniach z życia autorki, ale również poznaje historię witraża oraz…. swojej rodziny. Z innych dokumentów znalezionych w mieszkaniu i listu od ojca, który otrzymała od jego przyjaciela proboszcza, poznała przeszłość i problemy z jakimi się borykał jej tata. Dzięki temu zrozumiała jego decyzje, zachowania, wybory i mu wybaczyła. 

Bardzo romantyczna opowieść, tajemnicza, z pewnością wciągająca. Myślę, że idealna na zbliżające sie długie wieczory. Trochę skłania do refleksji i przemyśleń nad swoimi wyborami czy decyzjami. Nigdy nie wiemy, kiedy i gdzie spotkamy swojego Anioła Stróża…

W ostatnich kilka dni przeczytałam książkę, którą mogę ze spokojem polecić do czytania podczas plażowania. Szybko się czyta, akcja trochę z przymrużeniem oka, ponieważ nie można jej zaliczyć do kryminału.

Małżeństwo, Joanna i Michał, wyjeżdżają do Chorwacji, ponieważ Joanna otrzymała zlecenie jako fotograf. Fabuła rozpoczyna się jedną z ostatnich akcji jaka ich spotyka, a cała ksiażka jest opowieścią Michała o wcześniejszych wydarzeniach. W drugim pensjonacie dochodzi do morderstwa, a Michał postanawia wraz z żoną i matką właściciela “pobawić” się w detektywów. Bardzo przyjemnie się czyta, akcja umiejscowiona w chorwackim pensjonacie. Opisy otoczenia pozwalają działać wyobraźni.

Różni poboczni bohaterzy, barwna starsza pani, zabawne dialogi pomiędzy Joanną i Michałem, dzięki czemu polubiłam ich bardzo szybko. Podczas czytania zorentowałam się, że jest to dalsza część ich przygód, ponieważ wspominają, że podobne rzeczy działy się podczas ich wcześniejszych wyjazdów, np. do Rzymu. Jeżeli wpadną mi w ręce, na pewno przeczytam. Polecam jako letnią lekturę podczas urlopu 🙂

Powieść, ktorej akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach, Anglia lata 1914-1924 oraz rok 1999.

Oba okresy połączone są jedną postacią, ówczesną służącą, Grace Bradley, która jako 14 – latka trafia na służbę do domu w Riverton, w którym wcześniej pracowała jej matka. Do roku 1914 przenosimy za sprawą wspomnień Grace. Zostały one wzbudzone najpierw listem, a następnie wizytą Ursuli, młodej reżyserki, która chce nakręcić film o wydarzeniach z 1924 roku. Grace przedstawia poszczególne wydarzenia w formie nagrań dla swojego wnuka, którego nie widziała od wielu lat. Opowiada o tym co się działo w jej życiu i życiu mieszkańców domu. Jak “awansowała” w obowiązkach służącej, aż została osobistą służącą jednej z sióstr, Hannah i wyjechała z nią do Londynu.

W 1924 roku nad jeziorem, podczas trwającego przyjęcia odbiera sobie życie młody poeta Robbie Hunter. Siostry Hartford były świadkiem tych wydarzeń, lecz nigdy ich nie przesłuchano, nigdy więcej nie zamieniły ze sobą słowa oraz nigdy więcej się nie spotkały. Grace również była świadkiem tragicznej śmierci, lecz nikt o tym nie wie. Czy czytelnik dowie się prawdy i zostaną odkryte wszystkie tajemnice, które skrywa Dom w Riverton?

Bardzo przyjemny styl pisania, opisy otoczenia doskonale odzwierciedlają klimat tamtych czasów. Poznajemy życie arystokratycznego domu od strony służby, ich pracy i spostrzeżeń. Ukazany jest również obraz I wojny światowej oczami kobiet i osób, które zostały “na miejscu”, a do których dociera niewielka ilosć informacji. Pomimo tragicznych wydarzeń życie toczy się dalej i towarzyska etykieta musi zostać zachowana. Możliwość wczucia się w ówczesne czasy ukazuje jak szybko po wojnie zmieniał się świat oraz zasady w nim panujące.

Idealnie sprawdzi się tutaj przysłowie “Nie oceniaj książki po okładce”. Do wyboru miałam kilka książek, lecz właśnie okładka i tytuł przyciągnęły mój wzrok. Mroczna, tajemnicza i wiele obiecująca.

Akcja rozpoczyna sie od morderstwa górnika w starej kopalni w Kowarach na Dolnym Śląsku, wkrótce okazuje się, że to nie jedyne brutalne morderstwo w ostatnim czasie. Do śledztwa zostaje przydzielony komisarz Iwanowicz z Jeleniej Góry. I tu, o ile na początku postać wydała mi się bardzo przewidująca, mało skomplikowana, to wraz z zagłebianiem się w powieść stawała się coraz bardziej intrygująca. Komisarza dręczą jakieś wydarzenia z przeszłości, o których niestety dowiadujemy się niewiele, a które mają wpływ na jego zachowania, pracę, toczące się śledztwa.

Akcja posuwa się dosyć szybko, dokładne opisy topografii terenu pomagają wyobraźni lepiej zwizualizować sobie otoczenie. Momentami jednak potrafiłam szybciej dojść do pewnych wniosków czy przewidzieć dalsze wydarzenia niż biorący udział w śledztwie policjanci czy też pan komisarz i podkomisarz. Duże właśnie zastrzeżenia mam do postaci podkomisarza Gwałowskiego, który wg mojej oceny nie potrafił nic wnieść do śledztwa. Suche wymiany zdań z Iwanowiczem, żadnych sensowanych pomysłów czy rozwiązań, prawie każde zadanie musiało zostać wyznaczone przez komisarza, bez samodzielnej kreacji czy nawet ambicji. Być może w kolejnym tomie autor mnie czymś zaskoczy.

Po okładce spodziewałam się czegoś więcej, jednak brak wiedzy o przeszłości komisarza Iwanowicza zdecydowanie wzbudził moją potrzebę przeczytania kolejnego tomu 🙂

P.S. Mocno polecam książkę pt. “Zapora” Huberta Hendera. Mroczna sceneria, deszczowa pogoda i strach mogą udzielić się czytającemu. Akcja dzieje się na Śląsku przy i w okolicach zapory, która jest świadkiem wielu strasznych wydarzeń, lecz wciąż milczy. Na zaporze wędkarz znajduje zmasakrowane zwłoki kobiety, która okazuje się być jego sąsiadką.W jej domu nie zastano nikogo, natomiast w lesie koło zapory znaleziono zwłoki jej męża… Pada strach na okolicznych mieszkańców. Ciekawa powieść z historią w tle, a wszystko zakończy się zaskakująco.