Pożyczyłam od koleżanki książkę autorki Gillian Flynn. Sięgnęłam po tytuł, który został zekranizowany “Zaginiona dziewczyna”. Chyba się skuszę na oglądnięcie, choć nie spotkałam się jeszcze z dobrym filmem powstałym na podstawie książki.

Szczerze przyznając książka na początku mnie nie zachwyciła. Całość podzielona jest na dwa opisy, według niego i według niej. Do tego retrospekcja wydarzeń wymieszana ze wspomnieniami oraz bieżącą akcją. Bardzo musiałam się skupić, aby scalać całość, zwłaszcza czytając w mało sprzyjających warunkach.

Dodatkowo sposób myślenia postaci bardzo jest różny od mojego, aż miałam ochotę momentami powiedzieć, jacy beznadziejni są Ci bohaterowie i standardowe “co autor miał na myśli?” lub “ale ona jest naiwna”. Należy jednak dojść do finału historii, aby zrozumieć wcześniejsze strony książki.

Jest letni, upalny poranek, a Amy i Nick obchodzą piątą rocznicę ślubu. Nie zdążą jednak świętować tego dnia, ponieważ piękna, niezwykła Amy znika z ich domu. Standardowo wszystkie podejrzenia padają na jej męża, który swoim zachowaniem tylko utwierdza społeczeństwo oraz policję, że mógł być sprawcą zabójstwa. Wraz z pomocą siostry stara udowodnić swoją niewinność.

 

Książka po raz kolejny potwierdza mistrzowskie pióro Wojciecha Chmielarza. Wartka akcja, nieszablonowi bohaterzy, zawikłane wątki, nietypowe sytuacje.

Dalsze losy komisarza Jakuba Mortki. Próbuje on dojść do prawdy, wskazać winnych bieżących wydarzeń, które są konsekwencją zagadek z przeszłości. Ginie partnerka i córka słynnego gangstera. Zostały zastrzelone z policyjnej broni – podkomisarza Kochana, który zniknął, kontaktuje się jednak z Mortką z prośbą o pomoc. Równolegle aspirantka Suchocka analizuje nagranie z ukrytej kamery, które ukazuje zbiorowy gwałt na młodym mężczyźnie popełniony przez wpływowych polityków. Jak poprowadzi dochodzenie, aby nie zostało “zamiecione pod dywan” już na samym początku? Sucha i Mortka zaczynają ze sobą współpracować, ale nie mają wiedzy, że ich śledztwa są ze sobą ściśle powiązane. Policjant umiejętnie dobiera sobie współpracowników, nie daje się zwieść nieprzyjaciołom, do końca doprowadza sprawy, nie pozwala “zamydlić” sobie umysłu litościwymi opowiastkmi, choć może sprawiać zupełnie przeciwne wrażenie.

Zakończenie zaskakuje, nie spodziewałam się takiego zwrotu akcji. Ostatnie kartki są potwierdzeniem kompetencji głównego bohatera – komisarza Mortki (de facto p. Wojciecha) jego umiejętności dedukcji, słuchania, kojarzenia faktów oraz wyciągania wniosków. Książka skłania do refleksji, że nie uciekniesz przed swoją przeszłością, będziesz zawsze w jej cieniu i nie wiesz, kiedy cię zaskoczy. Nigdy również nie można być pewnym, co z cienia naszego życia pojawi się w najmniej odpowiednim momencie. Fanów Wojciecha Chmielarza z pewnością nie trzeba zachęcać do lektury, natomiast niezdecydowanym gorąco polecam.